| |
Artykuły
powrót
"Ogólne zasady postępowania z dzieckiem o opónionym rozwoju mowy lub afatycznym (o zaburzonym rozwoju mowy i języka).
Wskazówki dla rodziców."
Mowa
należy mówić do dziecka nieco wolniej, eksponując ważne w zdaniu słowa poprzez ich podkreślenie głosem, intonacją,
akcentem. Jeśli nawet nasze dziecko nie ma poważniejszych trudności w rozumieniu mowy, to i tak wolniej odbiera komunikaty słowne
używajmy raczej prostych i krótkich zdań; zdanie długie i złożone nie będzie zrozumiałe, a dodatkowo nie stanowi dla dziecka
dostępnego wzorca do naśladowania
akceptujmy gesty, miny, których dziecko używa w celach komunikacyjnych, ale starajmy się sami powiedzieć w prostej formie to,
co dziecko chciało nam przekazać
zwracajmy uwagę na samodzielne i spontaniczne słowa dziecka, "podtrzymujmy je" (przedłużajmy ich trwanie), powtarzając po dziecku bezpośrednio, a potem do nich
wracając. Może to być nawet prosty dźwięk, sylaba, która dla dziecka ma znaczenie
możemy dodawać jeszcze jedno słowo, rozbudowywać wypowiedź dziecka, lub objaśniać prostym, ale bardziej "dojrzałym" wyrazem to, co powiedziało dziecko
czasem można więc delikatnie poprawić to, co powiedziało dziecko, nie zawsze wymagając powtórzenia poprawnej formy wyrazu
uczmy dziecko prostych słów zaczynając od sylab otwartych, w zabawie zachęcając do powtarzania, łącząc z gestem, mimiką, co ułatwia dziecku zapamiętanie
nie używajmy zmiękczeń, zdrobnień, które "zacierają" wyrazistość budowy słowa
słowo zawsze coś znaczy, pamiętajmy, żeby łączyć słowa - nazwy z konkretnymi zabawkami, przedmiotami lub obrazkami
Motywacja, uwaga
do zabaw językowych trzeba wybierać odpowiedni moment, dziecko nie może być zmęczone, głodne, rozdrażnione
wiadomo, że chętnie "rozmawia" przed snem, podczas kąpieli lub w łóżku
obserwujmy indywidualne preferencje naszego dziecka, zapamiętujmy, kiedy jest najbardziej zainteresowane nauką
starajmy się o kontakt wzrokowy z dzieckiem, które powinno obserwować twarz, głównie usta mówiącego
dzieci o zaburzonym rozwoju mowy, często z różnych powodów nie lubią ćwiczeń przed lustrem
warto stosować różnorodne zabawki, pomoce, niektóre proste, ale bliskie dziecku, można wykonać "wspólnymi siłami"
nagradzajmy dziecko za próby mówienia - np. klaszcząc, ciesząc się, chwaląc, nawet za minimalny sukces
Emocje
podążajmy za dzieckiem, okazujmy mu cierpliwość, zrozumienie, życzliwość
akceptujmy jego ograniczenia, chwaląc starania , wzmacniając chęć komunikowania się z nami
słuchajmy go uważnie, nie wprowadzajmy atmosfery pośpiechu
zachęcajmy dziecko do okazywania uczuć, ale tez w miarę potrzeby chrońmy przed nadmiernymi emocjami, uczmy kontroli emocji szczególnie negatywnych
(odwracanie uwagi, milczenie, odroczenie naszej reakcji
stwarzajmy sytuacje będące dla dziecka źródłem pozytywnych emocji
Ważne
Nie polegajmy wyłącznie na sobie, szukajmy pomocy u specjalistów. Są nimi: logopeda, psycholog, neurolog, audiolog,
terapeuta integracji sensorycznej, nauczyciel rytmiki i inni.
Oczywiście dobierajmy zajęcia z rozsądkiem. Bardzo ważny
jest kontakt z grupa rówieśniczą, czyli przedszkole.
Dobrze jest mięć kogoś, komu możemy zaufać.
Powinna być to osoba otwarta na sugestie i spostrzeżenia rodziców, nie ferująca zbyt szybkich diagnoz - "wyroków".
Opracowała:
Anna Paluch
powrót
|
|
